Tag - Phnom Penh

ការផ្សព្វផ្សាយឱ្យដឹងអំពីមុទ្ទវិទ្យានៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា

ការ​យល់​ឃើញ​តាម​រយៈ​ការ​រចនា​ក្រាហ្វិក

ភាសា​ជា​មូលដ្ឋា​ន​សម្រាប់​អត្តសញ្ញាណ​ វប្បធម៌ ដូច្នេះ​ហើយ​វា​សំខាន់​ណាស់​សម្រាប់​មនុស្ស​ក្នុង​ការ​រក្សា​​នូវ​​ភាសារបស់ពួកគេឱ្យនៅរស់រាន្តមានជីវិត។

មុទ្ទវិទ្យា កំណត់​រូប​រាង​នៃ​ភាសា​និ​ង​ធ្វើ​ឱ្យ​ពាក្យ​ដែល​បាន​សរសេរ​ចេញ​មក​ត្រូវ​បាន​គេ​មើល​ឃើញ​។​

អក្សរ​ខ្មែរ​គឺជា​ប្រព័ន្ធសរសេរដំបូងគេបង្អស់ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ខ្មែរ​ក្រហម​បាន​បំផ្លាញ​នូវ​ប្រពៃណីក៏ដូចជាការលេចឡើងនូវវប្បធម៌ទំនើប។ ជា​លទ្ធផល​គឺ​កម្ពុជា​មាន​ការ​ខ្វះ​ខាតនូវអ្នកជំនាញ សម្ភារៈ និងសៀវភៅសិក្សា។ ការ​កត់​ត្រា​ដ៏​ច្បាស់​លាស់​មួយ​ស្តី​អំពី​អនុ​សញ្ញានិង​ ក្បួន​ ច្បាប់មួយចំនួន អាចឱ្យយើងប្រើប្រាស់សម្រាប់ជាគោលការណ៍ណែនាំសម្រា ប់​អ្នក​រចនា​ក្រាហ្វិកសម័យបច្ចុប្បន្នក្នុងការធ្វើការជាមួយនឹងពុម្ពអក្សរខ្មែរដែលបានបាត់បង់។

ពុម្ព​អក្សរ​ខ្មែរ គឺជាពុម្ពអក្សរផ្លូវការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើង​សង្កេត​ឃើញ​ថាមា​ន​ការសរសេររួម បញ្ចូលគ្នារវាងភាសារផ្សេងៗគ្នាដូចជាខ្មែរ ចិន កូរ៉េ ឡាទីន។ល។​

ភាគ​​ច្រើននៅក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយ ការស៊ីញ៉េ និងក្នុងការទំនាក់ទំនងប្រចាំថ្ងៃ ត្រូវបានសរសេរ ជា​ពុម្ព​អក្សរ​ចម្រុះគ្នា។ ការរួមបញ្ចូលគ្នាយ៉ាងចុះ សម្រុងរវាងអក្សរផ្សេងៗគ្នានេះមិនត្រឹមតែបង្កើត ឱ្យ​មានបញ្ហាផ្នែកបច្ចេកទេសតែប៉ុណ្ណោះទេ ថែម ទាំង​ជា​ឧប​សគ្គ​មួយ​សម្រាប់​អ្នក​រចនា​ក្រាហ្វិក​ផង​ដែរ​ ដែលពួកគេនៅតែមិនទាន់អាចស្វែងរកឫក៏ អាច​ទទួល​ស្គាល់​ទាំង​ស្រុង​អំពី​ការ​រួម​បញ្ចូល​គ្នា​នេះ។​

ចាប់​តាំង​ពីមានការដា ក់ឱ្យប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធខ្មែរUnicode យើង​មាន​លទ្ធភាព​ក្នុង​ការ​បោះពុម្ព​និង​ប្រើ​ប្រាស់​អក្សរខ្មែរនៅលើប្រព័ន្ធInternetបានកាន់តែងាយស្រួល។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ប្រភេទ​តួអក្សរ​ខ្មែរ​ជា​ច្រើនដែលមានគុណភាពយ៉ាងល្អ ត្រូវបានគេបញ្ចេញឱ្យប្រើប្រាស់។ ទោះបីជាយ៉ាង នេះក្តី នៅ​ក្នុង​ការប្រៀបធៀបទៅនឹងការកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃការរចនាអក្សរឡាទីន យើង​សង្កេត​ឃើញ​ថា​ពុម្ព​អក្សរ​ខ្មែរ​ជា​លក្ខណៈ​ឌីជីថល​នៅ​តែ​មិន​ត្រូវ​បាន​រក​ឃើញ​ក្នុង​ន័យ​កែ​លម្អ​និង​ធ្វើ​ឱ្យ​មានច្រើនបែបខុសៗគ្នា។

១. ការស្រាវជ្រាវ

ជំហ៊ាន​ដ៏​សំខាន់មួយដើម្បីសរសេរ ធ្វើគំនូរព្រាង និងរចនាអក្សរ ខ្មែរ គឺធ្វើការរក ឱ្យ​ឃើញ​នូវ​ប្រវត្ត​របស់​អក្សរ និងការប្រើប្រាស់របស់វាពីំមួយជំនាន់ ទៅមួយជំនាន់។ ការឱ្យតម្លៃទៅលើអតីតកាល ជួយ​យើង​ឱ្យ​អាច​យល់​ដឹង​ពីចម្លើយនិងប្រតិកម្មទៅនឹងការសម្រេចចិត្តក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ អ្នក​ជំនាញ​ខាង​ប្រវត្តតួអក្សរនិងអ្នកជំនាញខាងសរសេរ អក្សរដៃ គឺ​ជា​ប្រភព​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ការ​ពាក់ព័ន្ធ​ជា​មួយនឹងអក្សរ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីរក្សានូវគតិបណ្ឌិត ការ​បញ្ហាញ​ពី​អត្​តសញ្ញា​ណ​តាម​រយៈ​អ្វីដែលអាចមើលឃើញ។

២. ការប្រមូលផ្តុំ

ការ​ប្រមូល​ផ្តុំ​ឧទាហរណ៍​ជា​ច្រើន​ទាក់​ទង​នឹង​ប្រភេទ​អក្សរ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ ជួយយើងឱ្យយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ពីពុម្ពអក្សរខ្មែរ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្នុង​កិច្ច​ពិភាក្សា​តាម​ន័យ​រចនា​ក្រាហ្វិក។ជាឧទាហរណ៍ ការសរសេរអក្សរដៃចាប់ផ្តើម បាត់បង់​បន្តិច​ម្តងៗ​ពី​លើ​ដង​ផ្លូវ​ដូច្នេះ​ការ​ថត រូបពីស្លាកយីហោផ្សេងៗដែលសរសេរដោយដៃ គឺ​ជា​ឱកាស​ចុង​ក្រោយ​ក្នុង​ការ​ថែរក្សា​នូវ​ប្រភេទពុម្ពអក្សរផ្សេងៗគ្នា ក៏ដូចជាទុកសម្រាប់ ជាឯកសារផងដែរ។

៣. ការធ្វើពិសោធន៍

គំរោង​នេះ​មានគោលបំណងលើកទឹកចិត្ត ដល់អ្នករចនាក្រាហ្វិក ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវ ប្រមូល​ផ្តុំ​ក្បួន​ច្បាប់​ផ្នែកអក្សរដ៏សម្បូរបែប និងធ្វើការដកពិសោធន៍ជាមួយតួអក្សរនិងពុម្ពអក្សរផ្សេងៗ ដើម្បី​សម្រេច​បាននូវការរចនាថ្មីដែលមានប្រសិទ្ធភាព។ ឧបសគ្គ​ចម្បង​នោះ​គឺ​ការ​ស្វែង​រក​តុល្យ​ភាព​រវាង​កំណែប្រែថ្មី និងការថែរក្សានូវការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងអក្សរនីមួយៗ។

Read English Version by CLICKING HERE

RAISING AWARENESS OF TYPOGRAPHY IN CAMBODIA

Graphic Design Perspective

Initiated by: Dara Saoyuth, Christine Schmutzler……..
Phnom Penh 2010
LANGUAGE is fundamental to CULTURAL IDENTITY. Therefore it is important that people keep their own language alive.

TYPOGRAPHY shapes language and makes the written word visible.

KHMER SCRIPT is one of the earliest writing systems used in Southeast Asia. The Khmer Rouge destroyed the traditional as well as an emerging modern culture. The result is a lack of human expertise, materials and books.A comprehensive DOCUMENTATION of conventions and rules as a guideline for contemporary graphic designers working with Khmer Type is missing.

Khmer is the official script in Cambodia. However, there is a COEXISTENCE of very different writing systems such as Khmer, Chinese, Korean, Latin…A lot of publications, signs and daily communication is MULTI-SCRIPTUAL. The harmonious combination of these different scripts is not only a technical problem but also a challenge for the Graphic Designer—still un-explored or even not acknowledged as an issue at all.

Since the implementation of Khmer Unicode Standard it is possible to publish and access Khmer script online. Now an increasing number of KHMER UNICODE FONTS of high quality have been released. However, in comparison to the exponential growth of Latin type designs, Khmer digital typography and lettering is still unexplored in terms of visual refinement and variety.

1. RESEARCH

In order to write, layout and design Khmer letters one important approach is to explore the history of the script and it’s application over the time—an APPRECIATION OF THE PAST helps to understand responses and reactions to decisions made in the present.

Experts of script history and hand-writing craftsmen are an essential source for working with Type. The aim is to preserve this wisdom, identify visual attributes such as anatomy and measurements, investigate legibility and stylistic diversity and document the rules and conventions for a conciously use in Graphic Design.

2. COLLECTION

Gathering everyday-type examples explores the rich repertoire of letter forms, raises awareness of the detail and serves as a stimulation for discussion and inspiration for Graphic Design ideas.For instance the hand-lettered signs are disappearing from the street. To take photos of this examples is the last chance to preserve this diversity of Type treatment, and keep it as a source to take hold.

3. EXPERIMENT

The project aims at encouraging Graphic Designers to explore the rich typographic tradition and repertoire of letterforms and experiment with type and lettering in order to create contemporary, effective design. The challenge is to find a balance between innovation and retaining the integrity of the script.

4. NETWORK

A cooperation of different disciplines–history, language, hand-lettering, Type Design and Graphic Design and a cross-cultural collaboration between experts with different script backgrounds aims at raising awareness of “Good, bad and ugly Type treatment”An intercultural dialogue asking questions such as“What makes a font legible and what makes it beautiful?” creates sensitivity for detail and a mutual understanding and respect for the nature of the different scripts.

Read Khmer Version by CLICKING HERE

សេចក្តីជូនដំណឹងបន្ទាន់

ខ្ញុំ​ទើប​តែ​ទទួល​បាន​សេចក្តី​ជូន​ដំណឹង​មួយ​ច្បាប់​ចេញ​ដោ​យ​អភិបាល​ខណ្ឌ​ទួលគោក ដែល​ជូន​ដំណឹង​ដល់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​រស់​នៅ​ក្នុង​ខណ្ឌ​ទួល​គោក​ទាំង​អស់ ​ឱ្យ​ប្រយ័ត​ប្រយែង​ជា​មួយ​នឹង​ជន​ល្មើស​​មួយ​ក្រុម​​ដែល​កំពុង​ឆក់​ឱកាស​ធ្វើ​សកម្មភា​ព​ប្លន់​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​។​ ចំពោះ​ពត៌​មាន​បន្ថែម​សូម​អាន​សេចក្តី​ប្រកាស​ពត៌មាន​ទាំង​ស្រុង​នៅ​ខា​​ងក្រោម​៖

សេចក្តីប្រកាសពត៌មាន

សេចក្តីប្រកាសពត៌មានបន្ទាន់

Dara Saoyuth
14/12/2010

Easy way to get free subscription from the Phnom Penh Post

This is a 3 month subscription to the Phnom Penh Post Khmer language edition and “EVERYONE” has the possibility of winning.

The Phnom Penh Post

The Phnom Penh Post English Edition / Image via Wikipedia

  1. The first thing you must have is your account in Angkorone website. Don’t worry! You can register it for free.
  2. LIFT offers every week discussions. Go to the discussions address (angkorone.com/lift) and then share your comments in any topic you interested in.
  3. LIFT/The Phnom Penh Post staffs will judge who should become our member of the week and the result will be release in the next issue of LIFT published every Wednesday.
  4. When you see your name in LIFT magazine, email: lift@phnompenhpost to start getting the best news in Khmer language for free.

“We’ll see you at angkorone.com/lift”

Dara Saoyuth
14/12/2010

KON appears on WEEKEND issue of The Cambodia Daily

An article about the magazine, KON: The Cinema of Cambodia, appears on WEEKEND issue of the Cambodia Daily newspaper issue 665 published on December 11-12, 2010. Though it’s months after the magazine launching, still, I feel happy to see more and more people start to write about it.

Let’s check the original article below:

KON on The Cambodia Daily Newspaper

KON on The Cambodia Daily Newspaper

KON on The Cambodia Daily Newspaper

KON on The Cambodia Daily Newspaper

Dara Saoyuth
13/12/2010

Getting work done

 

A girl is testing some tools during a seminar

A girl is testing some tools during a seminar

Most students strongly agree that a university education is crucial for their future. After graduating from high school, they enter university to pursue their studies by choosing majors, or subjects, they prefer such as law, information technology, economics, management and so forth. They pay some school fees for their bachelor’s degree over a four-year period.

 

Those who cannot afford to go to a university or are not interested in getting an education at a higher level are able to attend vocational training, which is traditionally non-academic and focuses on a particular skill, such as sewing or making technical repairs.

There are vocational training centres throughout the country, teaching people how to repair motors, electronics, hairdressing and make-up, clothing and cooking.

Kong Kolline, a master craftsman and also a trainer at the Socheat Beauty School where students’ studíes include steaming, styling hair, skin polishing and nail decorating, said her students were a mix of people from the countryside and those who live in the city.

“They cannot catch up with school lessons and some think they only have to spend a little time doing vocational training and they can earn a living by opening their own business,” said Kong Kolline.

This idea was echoed by Chhun Chhea, 26, who came to Phnom Penh from Takeo province to learn how to become a mechanic and fix cars. Chhun Chhea said he had spent one year at university and he stopped to learn how to repair cars and then started working in this field after studying for one year.

“I quit studying at university because I didn’t have enough money and my brain seems not to be designed for studying,” said Chhun Chhea, who explained that he faced some challenges because he had never had to use his mechanical skills before, but he had adjusted and now loved this job.

He said that after getting vocational training it was easy to earn good money, not like working in an administrative office job where people earned little money.

“I just repair a small part which doesn’t take long and I get $5 to $6 or more than that,” he said, adding that completing a university course takes a long time, but people who join the workforce also have to learn new skills, and he is now on his way to opening his own garage.

The Vimean Tep Technical School opened more than 20 years ago and has more than 200 students now studying there. It is a vocational training center in Phnom Penh where students can learn skills that include how to repair cars, motors, phones, televisions, radios, electronics and air-conditioners.

Chab Siphat, a director and trainer at Vimean Tep Technical School, said the number of students studying at his school keeps increasing because people see that their graduates are getting jobs. “Vocational subjects are easy to earn money from, take little time, cost less money and can help you earn a living for life, the same as those who go to study at university,” said Chab Siphat, who added that those who cannot read or write can still learn skills, although it gets hard for them to remember things if they cannot write things down or read.

At Vimean Tep Technical School, students can learn how to repair motors by spending only US$120, or they can spend $350 and learn how to repair telephones.

Lao Heum, the director of the department of Technical and Vocational Education and Training at the Ministry of Labour and Vocational Training, said vocational training is a good way to reduce unemployment and poverty in the country because vocational training enables youth to gain enough ability and capacity to enter the work force.

“We need only one or two engineers if we want to construct a building, while we cannot hire only one or two construction workers or technicians to build it, so we need a lot of vocational workers in the country,” said Lao Heum.

According to the Labor and Social Trends in Cambodia 2010 report from the National Institute of Statistics, with support from the International Labour Organisation, the Kingdom “desperately requires” skilled labour – such as mechanics, electrical technicians and workers in the hospitality industry – that is where the bulk of employment is being created.

“Most young people in Cambodia are studying majors such as accounting and management, which is also good, but if more and more people go into these fields, finding jobs will become more and more difficult,” said Tun Sophorn, a National Coordinator for Cambodia at the International Labour Organisation.

“I want the media as well as the relevant institutions to help broadcast the fact that parents should guide their children to study skills according to the marketplace and not just follow one another so they will not face problems in finding a job,” said Lao Heum.

By: Dara Saoyuth and Touch YinVannith
This article was published on Lift, Issue 48 published on December 08, 2010
You can also read the article on Phnom Penh Post website by CLICKING HERE
Related Articles:

Chance for all Cambodian women

I’ve just received an e-mail which later found it’s very useful and interesting, especially for Cambodian women.

Let’s find out about the Indradevi Award!

Please feel free to pass it on.

For more information, CLICK HERE to go to its official website!

Indradevi Hope Award_English

Indradevi Hope Award_English

Indradevi Hope Award_Khmer
Indradevi Hope Award_Khmer
Dara Saoyuth
08/12/2010

Going to a church for the first time

Youth pray for Jesus Christ

Youth pray for Jesus Christ / by: Dara Saoyuth

Have you ever gone to a church? In what occasion? And what do you find interesting there?

In a long chat last night with my friend, I became interested after being invited to join her tomorrow in going to Phnom Penh New Life Church situated in Sangkat Boeng Keng Kang 2, Khan Chamcar Mon, Phnom Penh, Cambodia.

This morning I had to set my phone alarm to 5:30am so that I can reach the place on time. However, my finger pressed stop button as soon as it rang and that’s why I didn’t wake up until I got a telephone call from her.

With my second plan I used to cope with getting up late, we were able to go there just on time.

 

Youth gather to study bible

After Order of Worship, Youth gather on the top floor learning bible / by: Dara Saoyuth

As soon as I rode motor into a parking lot, many questions came to my mind starting from “Why are there many people here?”.

My friend walked in front of me up the stairs to the meeting room where I could see many people were in their seats already waiting for the program to start. Along the way up to the hall, I noticed that there were a few people standing on each landing to welcome all the guests including me and my friend.

We had our seats in the front of the room so that I could see very clearly what’s happening in front of me except what people at the back were doing.

The program started and I began to adapt myself to the environment surrounding me.

“Don’t ask me during the time and I’ll answer every questions from you after that,” said my friend as soon as the program started. She must know that I have lots of questions and it’s true.

 

Bible and Praise Song

Bible and Praise Song / by: Dara Saoyuth

There were lots of programs one follow another, but to me, most of the programs are entertaining, not too serious. I stated like this due to the fact that many times that people came to the stage and sang songs praising their god. There are three groups who went on stage to sing a group song ranking from children group, teenager group and adult group.

There are many more things to write to totally express my feeling over this visited, but I’m afraid that all of you think I’m writing a book instead of a blog post.

As I like taking new experiences, I hope I can go there again in the future and bring something new to you as my visitors.

By: Dara Saoyuth
05/12/2010

The first time to Koh Pich after a tragedy

The Cambodian aunt and sister of a vicitim pray for their relative at the Diamond Gate bridge

The Cambodian aunt and sister of a vicitim pray for their relative at the Diamond Gate bridge / by: TANG CHHIN SOTHY/AFP/Getty Images

After having dinner outside with friends this evening, I decided to ride my motor with them to Koh Pich (Diamond Island). This is the first time I rode across the bridge after the tragedy happened on 22 November 2010.

Everything is quite different from the last time I went there before the bad accident occurred. The north bridge where hundreds people died because of stampede is still being closed after the accident, so I was able to go to the island and back to the mainland only by another bridge.

There are not many people on the island though today is the weekend. It’s very easy for me to ride around the island unlike the earlier time I was there,  but I still think it’s better to have more people.

Most of the shops didn’t open especially entertainment places where now, there are only a few people there who mostly are the entertainment places owners themselves. It seem like no one dare to get on that entertainment instruments after something unpleasant happened.

I know that it’s not easy to forget about something happen on the last day of water festival in Cambodia this year. It take more time to calm people’s feeling that I myself have no idea when will this feeling goes away from Cambodians’ minds.

by: Dara Saoyuth
04/12/2010

យុវ​ជន​កំពុង​ប្រើ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​ដើម្បី​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​សំឡេង​របស់​ពួក​គេ​ទៅ​កាន់​ពិភព​លោក​ទាំង​មូល

Image representing Facebook as depicted in Cru...

Image via CrunchBase

ស្រប​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​អាច​ប្រើ​ប្រាស់​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត បាន​ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​មាន​ការ​លំបាក​ដូច​កាល​ពី​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន ​យុវជន​កម្ពុជា​បាន​ចាប់​យក​ប្រព័ន្ធ​មួយ​នេះ​ដើម្បី​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​នូវ​ សំឡេង​របស់​ពួក​គេ​ទៅ​កាន់​ពិភព​លោក​។ ជាក់​ស្តែង​ដូច​ជា​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​ទាក់​ទង​នឹង​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​រត់​ជាន់​គ្នា​នៅ​ស្ពាន​ពេជ្រ​ដែល​បណ្តាល​ឱ្យ​មនុស្ស​រាប់ ​រយ​នាក់​ស្លាប់​បាត់​បង់​ជីវិត​ និង​រាប់​រយ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​រង​របួស​។

បណ្តាញ​សង្គម​មួយ​ចំនួន​រួម​មាន ​Blog,​ Facebook​ និង​YouTube ​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​មធ្យោបាយ​ក្នុង​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ពត៌​មាន​ រូប​ភាព​ និង​ខ្សែ​វីដេអូ​ទាក់​ទង​នឹង​សោក​នាដកម្ម​មួយ​នេះ ​ហើយ​ជា​លទ្ធផល​អ្នក​ដែល​កំពុង​តែ​ប្រើ​ប្រាស់​បណ្តាញ​សង្គម​នៅ​ពេល​នោះ អាច​ទទួល​បាន​នូវ​ព័ត៌​មាន​ពី​ហេតុការណ៍​នោះ​បាន​លឿន​ជាង​ប្រព័ន្ធ​ ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ដទៃ​ទៀត​ដូច​ជា​វិទ្យុ ​និង​ទូរទស្សន៍​ជា  ដើម​។

ប្រសិន​បើ​អ្នក​បើក​ចូល​ក្នុង​គណនី Facebook ​របស់​អ្នក​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ ប្រាកដ​ណាស់​ថា​ ​អ្នក​នៅ​តែ​អាច​ឃើញ​មិត្ត​មួយ​ចំនួន​របស់​អ្នក​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ ពិភាក្សា​អំពី​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ដែល​កើត​ឡើង​នៅ​លើ​ស្ពាន​កាល​ពី ថ្ងៃ​ទី​ ២២ ខែ​វិច្ឆិកា​នោះ។​ កញ្ញា​សេង​ សូលី​ដែត ​ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​មួយ​រូប​ដែល​កំពុង​តែ​បន្ត​ការ​សិក្សា​ថ្នាក់​មហា​ វិទ្យាល័យ​នៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា នាង​បាន​ដឹង​ពី​សោកនា​ដកម្ម​នៅ​លើ​ស្ពាន​កោះ​ពេជ្រ​តាម​រយៈ Facebook។

នាង​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ «នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​ចូល​ក្នុង​គណនេយ្យ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​កើត​ ហេតុ ​ខ្ញុំ​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​ជជែក​ពិភាក្សា​ពី​ឧបទ្ទវ​ ហេតុ​នេះ​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​វា​ចាប់​ផ្តើម​កើត​ឡើង​ភ្លាម​ៗ​មក​ម្លេះ។​ កញ្ញា​បាន​បន្ត​ថា​ការ​ដឹង​ព័ត៌​មាន​ខ្លះ​ពី Facebook​ នេះ​ជំរុញ​ឱ្យ​នាង​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ និង​អាន​បន្ត​នូវ​អត្ថបទ​ដទៃ​ទៀត​ទាក់​ទង​នឹង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​នេះ​ដើម្បី​ ស្វែង​យល់​បន្ថែម​ពី​អ្វី​ដែល​កើត​ឡើង​ពិត​ប្រាកដ​ចំពោះ​ជាតិ​ខ្មែរ​។

កញ្ញា​សេង ​សូលីដែត​ ក៏​មិន​ខុស​គ្នា​ពី​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ខ្មែរ​រាប់​រយ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​ដែរ​ ដែល​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​របស់​នាង​នៅ​ក្នុង​Facebook​ ទៅ​ជា​ផ្ទាំង​ខ្មៅ​មួយ​ផ្ទាំង​ដែល​មាន​អក្សរ​ជា​ភាសា​អង់​គ្លេស​ពណ៌​ស​ មាន​ន័យ​ថា​ «ពួក​យើង​កាន់​ទុក្ខ​នៅ​ថ្ងៃ​២២​ វិច្ឆិកា​ ២០១០»​។ នាង​ផង​ដែរ​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទាំង Facebook ​របស់​នាង​ជា​ភាសា​ខ្មែរ​មាន​ន័យ​ថា​៖«ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ខ្មែរ​មួយ​រូប​ ខ្ញុំ​សូម​ចូល​រួម​រំលែក​ទុក្ខ​ចំពោះ​ជន​រង​គ្រោះ​ដែល​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​ នៅ​ក្នុង​សោក​នាដកម្ម​ដ៏​សែន​រន្ធត់​នេះ»។

លី ​ទី​ណេត​ ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​កំពុង​តែ​បន្ត​ការ​សិក្សា​ផ្នែក​សេដ្ឋ​ កិច្ច ​ជន​បទ​ និង​សង្គម​វិទ្យា ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​វៀត​ណាម​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​ទទួល​ព័ត៌មាន​ពី​ព្រឹតិ្ត​ការណ៍​ដ៏​សោក​សៅ​នេះ​តាម​រយៈ ​គេហ​ទំព័រ www.khmerlive.tv​ ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​ផ្សាយ​ផ្ទាល់​ក្នុង​រយៈ​ពេល​បី​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​រាជ​ពិធី​ បុណ្យ​អុំទូក​។​ បន្ទាប់​ពី​ទទួល​ដឹង​ព័ត៌​មាន​នេះ​លី ទីណេត​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​សម្គាល់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ Facebook ហើយ​ក៏​បាន​សសេរ​ជា​សារ​ខ្លី​ៗ​ទាក់​ទង​នឹង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​កោះ​ពេជ្រ​ដាក់​ នៅ ​លើ​ផ្ទាំង Facebook ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ​។

លី ទី​ណេត បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​ភាព​ក៏​ដូច​ជា​សរសេរ​អ្វី​ផ្សេង​ៗ​ទាំង​ នេះ​ គឺ​ចង់​ចូល​រួម​រំលែក​ទុក្ខ​ជា​មួយ​នឹង​ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​រង​គ្រោះ ​នឹង​ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ប្រជាជន​ខ្មែរ​តែង​តែ​ចេះ​ជួយ​គ្នា ​និង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​គ្នា​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​រឿង​ហេតុ​អាក្រក់​កើត​ ឡើង​ម្តង​ៗ»។

ក្រៅពី ​Facebook ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​អាច​រក​ឃើញ​អត្ថបទ​ជា​ច្រើន ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ឡើង​ដោយ​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ និង​បង្ហាញ​នៅ​លើ​ប្លុក​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ពួក​គេ​ក្នុង​ទម្រង់​ផ្សេង​ៗ​ គ្នា។​ ចំពោះ​អ្នក​មួយ​ចំនួន​ ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​អាន​ព័ត៌​មាន​ដែល​ធ្វើ​ការ​ចុះ​ផ្សាយ​តាម​រយៈ​ស្ថាប័ន​ពត៌ ​ មាន​ផ្សេង​ៗ​រួច​ធ្វើ​ការ​សង្ខេប​ព័ត៌មាន​ទាំង​នោះ​សម្រាប់​ដាក់​ក្នុង ប្លុក​របស់​ពួក​គេ​តែ​ម្តង។​ ចំណែក​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ព្យាយាម​បង្ហាញ​នូវ​ទស្សនៈ​ ក៏​ដូច​ជា​ការ​ប៉ាន់​ស្មាន​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ព្រឹត្តិ​ ការណ៍​នេះ។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​ ជា​ម្ចាស់​ប្លុក​ឈ្មោះ ​កំណត់​ហេតុ​ពិសិដ្ឋ​ (http://mpsinfor.wordpress.com ) ហើយ​លោក​បាន​សរសេរ​អត្ថបទ​ចំនួន​ពីរ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា​ទាក់​ទង​នឹង​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​កើត​ឡើង​នៅ​កោះ​ពេជ្រ។ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​ចូល​ចិត្ត​សរសេរ​ប្លុក​ដោយ​សារ​តែ ប្លុក​ចំពោះ​គាត់​គឺ​សម្រាប់​ជា​កំណត់​ហេតុ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ផង ​និង​អាច​មាន​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ដែល​បាន​អាន​ផង​ដែរ​។ នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ទាំង​ពីរ​របស់​គាត់ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​បញ្ចេញ​នូវ​ទស្សន​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ដើម្បី​បង្ហាញ​នូវ​ការ​បារម្ភ ​និង​ដើម្បី​ជួយ​ឱ្យ​អ្នក​ដែល​បាន​អាន​គិត​ឡើង​វិញ​នូវ​រាល់​ពាក្យ​ចចាម​ អារាម ​ផ្សេង​ៗ​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​សោកនា​ដកម្ម។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​កោះ​ពេជ្រ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ធម្មតា​ នោះទេ ​ ព្រោះ​មនុស្ស​ម្នា​នៅ​តែ​បន្ត​កាន់​ទុក្ខ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ស្លាប់​បាត់​ បង់​ជីវិត​»។ លោក​បន្ត​ថា​គាត់​មិន​ចង់​ឱ្យ​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​កាន់​តែ​មាន​ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ​ចចាម​អារាម​ផ្សេង​ៗ​នោះ​ទេ​ ហេតុ​នេះ​ទើប​គាត់​សរសេរ​ទាក់​ទង​ពី​កត្តា​ទាំង​អស់​នេះ​ដាក់ ក្នុង​ប្លុក​របស់​គាត់។ អត្ថបទ​ភាគ​ច្រើន​របស់ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស ​ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​រឿង​ទាំង​ពីរ​នេះ​ត្រូវ​បាន​សរសេ​រជា​ភាសារ​ខ្មែរ​ដោយ​មាន ​បក​ប្រែ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​នៅ​ពី​ខាង​ក្រោម។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ព្យាយាម​សរសេរ​រឿង​ទាំង​នេះ​ជា​ពីរ​ភាសា ​គឺ​ដើម្បី​ឱ្យ​អ្នក​ទស្សនា​ទាំង​ជន​បរទេស​ ទាំង​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​អាច​អាន​បាន។​ បុរស​អាយុ ​២៦​ឆ្នាំ​រូប​នេះ​បាន​បន្ត​ថា ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មិន​មាន​ពុម្ព​អក្សរ​យូនី​កូដ ​ពួក​គាត់​ក៏​អាច​អាន​ជា​ភាសា​អង់​គ្លេស​បាន​ដែរ​។

ទាក់​ទងនឹ​ង​ការ​ដែល​ថា​តើ អត្ថ​បទ​ទាំង​អស់​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បាន ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ទៅ​ដល់​អ្នក​ទស្សនា បាន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​នោះ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​មិន​ធានា​ថា​វា​អាច​ទៅ​ដល់​មនុស្ស​ច្រើន​នោះ​ទេ​ តែ​បើ​តាម​ស្ថិតិ​ក្នុង​ប្លុក​របស់​គាត់​បញ្ជាក់​ថា​វា​បាន​ទៅ​ដល់​មនុស្ស ច្រើន​គួរ​សម​ដែរ​  ហើយ​បើ​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​ពាក់​កណ្តាល​នៃ ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ជាង​៧០០​នាក់​នៅ​ក្នុង​Facebook​ បាន​អាន​អំពី​វា​ដែរ​ ព្រោះ តែ​គាត់​បាន​ចែក​រំលែក​វា​នៅ​ក្នុង​ ​Facebook ផង​ដែរ។

បើ​ទោះ​បី​ជា​ព័ត៌​មាន​ដែល​ចេញ​មក​ពី​បណ្តាញ​សង្គម​ទាំង​អស់​នេះ​ត្រូវ​ បាន​ គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ព័ត៌​មាន​ក្រៅ​ផ្លូវ​ការ​ដោយ​សារ​តែ​មិន​មាន​អ្នក​ត្រួត​ ពិនិត្យ​មុន​ពេល​បោះពុម្ព យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​វា​បាន​ផ្តល់​នូវ​​ព័ត៌​មាន​និង​សាវតា​នៃ​រឿង​ទៅ​ដល់​ អ្នក​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ដឹង​សោះ​ពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ណា​មួយ​នោះ​ដែរ៕

By: Dara Saoyuth
This article was published on Lift, Issue 47 published on December 02, 2010
You can also read the article on Phnom Penh Post website by CLICKING HERE
Related Articles