Tag - Social network

Cambodia Circles – a new website specially designed for Cambodians

Page-from-cambodiacircles
Page-from-cambodiacircles

Sample page from cambodiacircles.com

Social networking sites have evolved and gotten recognized by the fact of keeping people from every corner of the world to stay connected; however, Cambodiacircles.com is more than that. The site comes from the word Cambodia + Circles, and according to the dictionary, the word circle means: A group of people sharing an interest, activity, or achievement.

Founded earlier this year by initiative members living in foreign country with the support of Cambodian taskforce in term of content providing, Cambodiacircles.com is struggling to be more than a social networking site for Cambodians by gathering 6 groups of people who share the same interest, activity, or achievement. They are professional group, civil servants, NGOs, Academics, Business Owners, and the rest of us who are still studying or unemployed.

Imagine that you were a student in a particular subject and want to get some advices from experts to solve your academic problems or want to seek for a job, where would you go for it? To deteriorate ever-experienced difficulties in searching for a particular group of people, Cambodiacircles.com provides easy platform for Cambodian to get to know each other and keep up with that relationship by chatting, messaging, documents sharing, etc. All Cambodiacircles.com members have to express their current position or expertise so that it’s easier for its users to look for a particular group of people.

More than that, Cambodiacircles.com provide variety of local news contents concerning with social development, technology, business, education and experience sharing from experts from different fields.

We strongly believe that knowing a lot of information will minimize your risks in making decision on everything.

27/07/2011
By: Dara Saoyuth

Virtual friends, digital discussions & real worries

Dara Saoyuth steps away from his own Facebook page long enough to talk to anyone in the country who would know about what consequences Cambodian stand to face if they are overly critical online.

My Facebook profile

It went public in 2006, and since then Facebook has become the world’s largest social networking site with more than 500 million active users worldwide. Facebook has increasingly become integrated into Cambodian internet users’ daily experience as more than half of the users surveyed used Facebook at least once a day and another one-third used several times a week, according to an online survey of 468 Cambodian Facebook users published by the Department of Media and Communication.

There are 255,660 total Facebook users in Cambodia now as reported by socialbakers.com, one of the biggest Facebook statistics portals in the world. Users know that Facebook is an effective tool for networking, communicating or advertising, while tending to ignore or simply not knowing about some important aspects that might lead to legal action, especially involving privacy.

For example, Cambodia is no different from the outside world, where a person can be accused of defamation and face legal action if they post something on asocial networking site that is considered a public place. However, no such case has happened in Cambodia, so far.

“So far, there is no point mentioned in Cambodian laws related to Facebook privacy,” said Sok Samoeun, an executive director at Cambodian Defenders Project, who suggested the possibility that a page might not be a private place anymore if everyone can see its contents or that page has hundreds of friends or members.

Pen Samitthy, the president of the Club of Cambodian Journalists and editor-in-chief of the Rasmey Kampuchea newspaper, said that social networking sites are very good because they create a new form of broadcasting news that he called citizen journalism.

“Now everyone can work like a journalist because they can provide information whenever there is computer and internet connection,” said Pen Samitthy, who acknowledged that there were some negative points with this kind of citizen journalism. He said people who use social networking sites as a tool to disseminate information normally don’t have a professional background, so they cannot balance a story and they just write what they see and put what they think with doing proper research.

Posting, commenting and uploading photos or videos are normally what people do on these sites, to share their experiences and emotions towards daily life. Facebook also allows users to create groups, invite other people to join and make discussions on their topic of interest.

Among the numerous groups created by Cambodians, Khmer Motherland (Meatophum Khmer) is supported by its 1,350 members and Khmer People Network (Bondanh Polrot Khmer) is supported by its 294 members. These are two groups that get updated very often. Most of the topics being discussed by these groups is related to politics and social issues.

A 24-year-old university student who asked to be callled by his nickname of Roumket Roumsomrech Roumtver is a member of the two Facebook groups. He said that normally someone puts up a posting and that leads to a discussion which sometimes turns into an argument.

“Since members try to reflect their personal views, especially on politics and the fact that not all of them have the same tendency, some of them have attacked each other in the form of comments back and forth instead of trying to understand one another,” said Roumket Roumsomrech Roumtver, who explained that by not using his real name on Facebook he felt more confident commenting on politics.

Pen Samitty said it will not cause any problems if a person creates a group to discuss things with a few of his or her friends, but it might lead to problems when putting in links for everyone to see. He added that although there is no law on internet use yet, it may violate another law like defamation if someone went too far.

Facebook is an international website that attracts all nationalities, but AngkorOne.com is the international website that attracts Cambodians living all over the world. To help its members get around any legal problems, AngkorOne.com, a Khmer social networking site with nearly 14,000 members, have created some policies for posting things.

Steven Path, the founder and chief executive officer of AngkorOne.com, said he has staff and members to review all the content to make sure that members are respectful to one another and not get involved in political discussions. “When it comes to political attacks, we see on other websites that they attack very violently and we don’t want this to appear on AngkorOne.com,” he said.

“It’s not about quantity, it’s about quality. We are not concerned about having thousands of posts every day, but we do get about 300 to 400 posts per day that are quality ones.”

By: Dara Saoyuth

This article was publish on LIFT, Issue 66 published on April 13, 2011

យុវ​ជន​កំពុង​ប្រើ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត​ដើម្បី​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​សំឡេង​របស់​ពួក​គេ​ទៅ​កាន់​ពិភព​លោក​ទាំង​មូល

Image representing Facebook as depicted in Cru...

Image via CrunchBase

ស្រប​ពេល​ដែល​មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​អាច​ប្រើ​ប្រាស់​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត បាន​ដោយ​មិន​ចាំ​បាច់​មាន​ការ​លំបាក​ដូច​កាល​ពី​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន ​យុវជន​កម្ពុជា​បាន​ចាប់​យក​ប្រព័ន្ធ​មួយ​នេះ​ដើម្បី​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​នូវ​ សំឡេង​របស់​ពួក​គេ​ទៅ​កាន់​ពិភព​លោក​។ ជាក់​ស្តែង​ដូច​ជា​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ដែល​ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​ទាក់​ទង​នឹង​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​រត់​ជាន់​គ្នា​នៅ​ស្ពាន​ពេជ្រ​ដែល​បណ្តាល​ឱ្យ​មនុស្ស​រាប់ ​រយ​នាក់​ស្លាប់​បាត់​បង់​ជីវិត​ និង​រាប់​រយ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​រង​របួស​។

បណ្តាញ​សង្គម​មួយ​ចំនួន​រួម​មាន ​Blog,​ Facebook​ និង​YouTube ​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​ជា​មធ្យោបាយ​ក្នុង​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ពត៌​មាន​ រូប​ភាព​ និង​ខ្សែ​វីដេអូ​ទាក់​ទង​នឹង​សោក​នាដកម្ម​មួយ​នេះ ​ហើយ​ជា​លទ្ធផល​អ្នក​ដែល​កំពុង​តែ​ប្រើ​ប្រាស់​បណ្តាញ​សង្គម​នៅ​ពេល​នោះ អាច​ទទួល​បាន​នូវ​ព័ត៌​មាន​ពី​ហេតុការណ៍​នោះ​បាន​លឿន​ជាង​ប្រព័ន្ធ​ ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ដទៃ​ទៀត​ដូច​ជា​វិទ្យុ ​និង​ទូរទស្សន៍​ជា  ដើម​។

ប្រសិន​បើ​អ្នក​បើក​ចូល​ក្នុង​គណនី Facebook ​របស់​អ្នក​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ ប្រាកដ​ណាស់​ថា​ ​អ្នក​នៅ​តែ​អាច​ឃើញ​មិត្ត​មួយ​ចំនួន​របស់​អ្នក​នៅ​តែ​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ ពិភាក្សា​អំពី​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ដែល​កើត​ឡើង​នៅ​លើ​ស្ពាន​កាល​ពី ថ្ងៃ​ទី​ ២២ ខែ​វិច្ឆិកា​នោះ។​ កញ្ញា​សេង​ សូលី​ដែត ​ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​មួយ​រូប​ដែល​កំពុង​តែ​បន្ត​ការ​សិក្សា​ថ្នាក់​មហា​ វិទ្យាល័យ​នៅ​ប្រទេស​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា នាង​បាន​ដឹង​ពី​សោកនា​ដកម្ម​នៅ​លើ​ស្ពាន​កោះ​ពេជ្រ​តាម​រយៈ Facebook។

នាង​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ «នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បើក​ចូល​ក្នុង​គណនេយ្យ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​កើត​ ហេតុ ​ខ្ញុំ​ឃើញ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​ជជែក​ពិភាក្សា​ពី​ឧបទ្ទវ​ ហេតុ​នេះ​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​វា​ចាប់​ផ្តើម​កើត​ឡើង​ភ្លាម​ៗ​មក​ម្លេះ។​ កញ្ញា​បាន​បន្ត​ថា​ការ​ដឹង​ព័ត៌​មាន​ខ្លះ​ពី Facebook​ នេះ​ជំរុញ​ឱ្យ​នាង​បន្ត​ធ្វើ​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ និង​អាន​បន្ត​នូវ​អត្ថបទ​ដទៃ​ទៀត​ទាក់​ទង​នឹង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​នេះ​ដើម្បី​ ស្វែង​យល់​បន្ថែម​ពី​អ្វី​ដែល​កើត​ឡើង​ពិត​ប្រាកដ​ចំពោះ​ជាតិ​ខ្មែរ​។

កញ្ញា​សេង ​សូលីដែត​ ក៏​មិន​ខុស​គ្នា​ពី​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​ខ្មែរ​រាប់​រយ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​ដែរ​ ដែល​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​របស់​នាង​នៅ​ក្នុង​Facebook​ ទៅ​ជា​ផ្ទាំង​ខ្មៅ​មួយ​ផ្ទាំង​ដែល​មាន​អក្សរ​ជា​ភាសា​អង់​គ្លេស​ពណ៌​ស​ មាន​ន័យ​ថា​ «ពួក​យើង​កាន់​ទុក្ខ​នៅ​ថ្ងៃ​២២​ វិច្ឆិកា​ ២០១០»​។ នាង​ផង​ដែរ​បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទាំង Facebook ​របស់​នាង​ជា​ភាសា​ខ្មែរ​មាន​ន័យ​ថា​៖«ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ខ្មែរ​មួយ​រូប​ ខ្ញុំ​សូម​ចូល​រួម​រំលែក​ទុក្ខ​ចំពោះ​ជន​រង​គ្រោះ​ដែល​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​ នៅ​ក្នុង​សោក​នាដកម្ម​ដ៏​សែន​រន្ធត់​នេះ»។

លី ​ទី​ណេត​ ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​កំពុង​តែ​បន្ត​ការ​សិក្សា​ផ្នែក​សេដ្ឋ​ កិច្ច ​ជន​បទ​ និង​សង្គម​វិទ្យា ​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​វៀត​ណាម​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​ទទួល​ព័ត៌មាន​ពី​ព្រឹតិ្ត​ការណ៍​ដ៏​សោក​សៅ​នេះ​តាម​រយៈ ​គេហ​ទំព័រ www.khmerlive.tv​ ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​ផ្សាយ​ផ្ទាល់​ក្នុង​រយៈ​ពេល​បី​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​រាជ​ពិធី​ បុណ្យ​អុំទូក​។​ បន្ទាប់​ពី​ទទួល​ដឹង​ព័ត៌​មាន​នេះ​លី ទីណេត​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​សម្គាល់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ Facebook ហើយ​ក៏​បាន​សសេរ​ជា​សារ​ខ្លី​ៗ​ទាក់​ទង​នឹង​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​កោះ​ពេជ្រ​ដាក់​ នៅ ​លើ​ផ្ទាំង Facebook ​របស់​គាត់​ផង​ដែរ​។

លី ទី​ណេត បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​រូប​ភាព​ក៏​ដូច​ជា​សរសេរ​អ្វី​ផ្សេង​ៗ​ទាំង​ នេះ​ គឺ​ចង់​ចូល​រួម​រំលែក​ទុក្ខ​ជា​មួយ​នឹង​ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​រង​គ្រោះ ​នឹង​ដើម្បី​បង្ហាញ​ថា​ប្រជាជន​ខ្មែរ​តែង​តែ​ចេះ​ជួយ​គ្នា ​និង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​គ្នា​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​រឿង​ហេតុ​អាក្រក់​កើត​ ឡើង​ម្តង​ៗ»។

ក្រៅពី ​Facebook ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​អាច​រក​ឃើញ​អត្ថបទ​ជា​ច្រើន ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ឡើង​ដោយ​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​ និង​បង្ហាញ​នៅ​លើ​ប្លុក​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ពួក​គេ​ក្នុង​ទម្រង់​ផ្សេង​ៗ​ គ្នា។​ ចំពោះ​អ្នក​មួយ​ចំនួន​ ពួក​គេ​គ្រាន់​តែ​អាន​ព័ត៌​មាន​ដែល​ធ្វើ​ការ​ចុះ​ផ្សាយ​តាម​រយៈ​ស្ថាប័ន​ពត៌ ​ មាន​ផ្សេង​ៗ​រួច​ធ្វើ​ការ​សង្ខេប​ព័ត៌មាន​ទាំង​នោះ​សម្រាប់​ដាក់​ក្នុង ប្លុក​របស់​ពួក​គេ​តែ​ម្តង។​ ចំណែក​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ព្យាយាម​បង្ហាញ​នូវ​ទស្សនៈ​ ក៏​ដូច​ជា​ការ​ប៉ាន់​ស្មាន​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ព្រឹត្តិ​ ការណ៍​នេះ។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​ ជា​ម្ចាស់​ប្លុក​ឈ្មោះ ​កំណត់​ហេតុ​ពិសិដ្ឋ​ (http://mpsinfor.wordpress.com ) ហើយ​លោក​បាន​សរសេរ​អត្ថបទ​ចំនួន​ពីរ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា​ទាក់​ទង​នឹង​ ព្រឹត្តិ​ការណ៍​កើត​ឡើង​នៅ​កោះ​ពេជ្រ។ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​ចូល​ចិត្ត​សរសេរ​ប្លុក​ដោយ​សារ​តែ ប្លុក​ចំពោះ​គាត់​គឺ​សម្រាប់​ជា​កំណត់​ហេតុ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ផង ​និង​អាច​មាន​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ដែល​បាន​អាន​ផង​ដែរ​។ នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​ទាំង​ពីរ​របស់​គាត់ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​បញ្ចេញ​នូវ​ទស្សន​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ដើម្បី​បង្ហាញ​នូវ​ការ​បារម្ភ ​និង​ដើម្បី​ជួយ​ឱ្យ​អ្នក​ដែល​បាន​អាន​គិត​ឡើង​វិញ​នូវ​រាល់​ពាក្យ​ចចាម​ អារាម ​ផ្សេង​ៗ​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​សោកនា​ដកម្ម។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ «ខ្ញុំ​គិត​ថា​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​កោះ​ពេជ្រ​មិន​មែន​ជា​រឿង​ធម្មតា​ នោះទេ ​ ព្រោះ​មនុស្ស​ម្នា​នៅ​តែ​បន្ត​កាន់​ទុក្ខ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ស្លាប់​បាត់​ បង់​ជីវិត​»។ លោក​បន្ត​ថា​គាត់​មិន​ចង់​ឱ្យ​អ្នក​ដែល​នៅ​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​កាន់​តែ​មាន​ ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ​ចចាម​អារាម​ផ្សេង​ៗ​នោះ​ទេ​ ហេតុ​នេះ​ទើប​គាត់​សរសេរ​ទាក់​ទង​ពី​កត្តា​ទាំង​អស់​នេះ​ដាក់ ក្នុង​ប្លុក​របស់​គាត់។ អត្ថបទ​ភាគ​ច្រើន​របស់ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ ​ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស ​ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​រឿង​ទាំង​ពីរ​នេះ​ត្រូវ​បាន​សរសេ​រជា​ភាសារ​ខ្មែរ​ដោយ​មាន ​បក​ប្រែ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​នៅ​ពី​ខាង​ក្រោម។

ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​៖ «ខ្ញុំ​ព្យាយាម​សរសេរ​រឿង​ទាំង​នេះ​ជា​ពីរ​ភាសា ​គឺ​ដើម្បី​ឱ្យ​អ្នក​ទស្សនា​ទាំង​ជន​បរទេស​ ទាំង​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ​អាច​អាន​បាន។​ បុរស​អាយុ ​២៦​ឆ្នាំ​រូប​នេះ​បាន​បន្ត​ថា ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​មិន​មាន​ពុម្ព​អក្សរ​យូនី​កូដ ​ពួក​គាត់​ក៏​អាច​អាន​ជា​ភាសា​អង់​គ្លេស​បាន​ដែរ​។

ទាក់​ទងនឹ​ង​ការ​ដែល​ថា​តើ អត្ថ​បទ​ទាំង​អស់​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បាន ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ទៅ​ដល់​អ្នក​ទស្សនា បាន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​នោះ ​ម៉ៅ ​ពិសិដ្ឋ​ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា​គាត់​មិន​ធានា​ថា​វា​អាច​ទៅ​ដល់​មនុស្ស​ច្រើន​នោះ​ទេ​ តែ​បើ​តាម​ស្ថិតិ​ក្នុង​ប្លុក​របស់​គាត់​បញ្ជាក់​ថា​វា​បាន​ទៅ​ដល់​មនុស្ស ច្រើន​គួរ​សម​ដែរ​  ហើយ​បើ​យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​ពាក់​កណ្តាល​នៃ ​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់​ជាង​៧០០​នាក់​នៅ​ក្នុង​Facebook​ បាន​អាន​អំពី​វា​ដែរ​ ព្រោះ តែ​គាត់​បាន​ចែក​រំលែក​វា​នៅ​ក្នុង​ ​Facebook ផង​ដែរ។

បើ​ទោះ​បី​ជា​ព័ត៌​មាន​ដែល​ចេញ​មក​ពី​បណ្តាញ​សង្គម​ទាំង​អស់​នេះ​ត្រូវ​ បាន​ គេ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​ព័ត៌​មាន​ក្រៅ​ផ្លូវ​ការ​ដោយ​សារ​តែ​មិន​មាន​អ្នក​ត្រួត​ ពិនិត្យ​មុន​ពេល​បោះពុម្ព យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ក៏​វា​បាន​ផ្តល់​នូវ​​ព័ត៌​មាន​និង​សាវតា​នៃ​រឿង​ទៅ​ដល់​ អ្នក​ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ដឹង​សោះ​ពី​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​ណា​មួយ​នោះ​ដែរ៕

By: Dara Saoyuth
This article was published on Lift, Issue 47 published on December 02, 2010
You can also read the article on Phnom Penh Post website by CLICKING HERE
Related Articles