Author - Dara Saoyuth

មានទីតាំងស្ថិតនៅលើទីទួលមួយនៃរមនីយដ្ឋានវត្តភ្នំ អគារមួយដ៏ធំ ដែលខ្លោងទ្វារចូលមានរចនា ទៅដោយក្បាច់ចម្លាក់ខ្មែរយ៉ាងប្រណិត កំពុងតែបើកទ្វារចាំទទួលភ្ញៀវចូលទៅខាងក្នុង។ នារីម្នាក់ ស្ថិតក្នុងទឹកមុខស្រស់ញញឹម កំពុងអង្គុយនៅនឹងតុមួយជាប់នឹងខ្លោងទ្វារចូល គឺជាអ្នកចាំផ្តល់ពត៌​មាននិង លក់សំបុត្រសម្រាប់ភ្ញៀវដែលមានបំណងចង់ចូលទស្សនា ខាងក្នុងអគារ។ តាមពិតអគារ​មួយនេះជាអគារ សារមន្ទីរវប្បធម៌និងវិចិត្រសិល្បៈវត្តភ្នំ ហើយទីនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាទីកន្លែង​ផលិត និងដាក់តាំងវត្ថុសិល្បៈធ្វើដោយសមាគមន៍មិត្តវិចិត្រករខ្មែរ។

ដើម្បីចូលរួមអបអរសាទរថ្ងៃបុណ្យខួបលើកទី៥៧៥នៃការកកើតរាជធានីភ្នំពេញ ដែលប្រព្រឹត្ត ធ្វើ​ឡើងនៅចុងខែធ្នូឆ្នាំ២០០៩ សារមន្ទីរវប្បធម៌និងវិចិត្រសិល្បៈវត្តភ្នំ បានរៀបចំដាក់តាំងបង្ហាញនូវ​ស្នាដៃវិចិត្រកម្មដ៏ប្រណិតមួយប្រភេទទៀតគឺ រូបសូន និង រូបគំនូររៀបរាប់ប្រវត្តិនៃការចាប់កំណើត​ឡើងនៃរាជធានីភ្នំពេញ។ សមិទ្ធផលទាំងនេះត្រូវបានចាប់ផ្តើមដាក់ឲ្យទស្សនា បើទោះបីជាវាមិន​ទាន់បានសម្រេច១០០{0a5c1eeb84ccc7c2d601964b33dd4fc73dc6a68f91616e3e53041e90b1033ab3}ក្តី។

លោក អ៊ុត រឿន ដែលជាប្រធានសមាគមន៍មិត្តវិចិត្រករខ្មែរ និងជាអ្នកផ្តួចផ្តើមបង្កើតវិចិត្រកម្មថ្មី​នេះ បានបង្ហាញពីមូលហេតុពីរយ៉ាងដែលនាំឲ្យលោកធ្វើវាឡើង។ ទីមួយគឺលោកចង់ឲ្យប្រជាជន​ខ្មែរនិងជនបរទេសស្គាល់ច្បាស់ពីប្រវត្តិនៃការកកើត រាជធានីភ្នំពេញ និង ម្យ៉ាងទៀតចង់ឲ្យកូនខ្មែរ​ដឹងថារាជធានីភ្នំពេញមានអាយុកាល៥៧៥ឆ្នាំហើយ។

តាមរយៈរូបគំនូរ និង រូបសូន របស់គាត់ លោកអ៊ុត រឿនបានបង្ហាញពីការកកើតភ្នំពេញ ដោយចាប់​ផ្តើមពីឈុតដែលលោកយាយពេញ ប្រទះឃើញដើមគគីរមួយដើមអណ្តែតតាមទឹកក្បែរមាត់ទន្លេ​ពេលគាត់កំពុងដើរលំហែរ ក្បែរនោះ រហូតដល់ឈុតដែលរៀបរាប់ពីការសាងសង់រាជធានីថ្មី​ដោយព្រះបាទពញ្ញាយ៉ាត។ រូបគំនូរ និង រូបសូន ទាំងនោះត្រូវបានដាក់ក្នុងទូកញ្ចក់យ៉ាងវែងដោយ​មានខណ្ឌជាថ្នាក់ៗ ដោយក្នុងនោះមួយថ្នាក់សម្គាល់មួយឈុត ហើយក្នុងមួយឈុតៗមានការដាក់​បញ្ចូលគ្នារវាងរូបគំនូរនិងរូបសូន ដែលធ្វើឲ្យឈុតនីមួយៗមើលទៅមានសភាពរស់រវើកមែនទែន​។

វិចិត្រករខ្មែរមួយរូបនេះបានឲ្យដឹងថា គម្រោងបង្កើតនូវរូបគំនូរ និងរូបសូនទាក់ទងនឹងការកកើត​ឡើងនៃរាជធានីភ្នំពេញនេះ ដំណើរការអស់រយៈពេល៦ខែហើយ ហើយលោកកំណត់ថានឹងធ្វើឲ្យ​ហើយសព្វគ្រប់នៅក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១០ខាងមុខនេះ។

លោកបន្តទៀតថា ក្នុងការបង្កើតនូវវិចិត្រកម្មថ្មីនេះ លោកបានចំណាយពេលវេលា និង ប្រាក់កាស​ផ្ទាល់ខ្លួនអស់យ៉ាងច្រើន ដោយពុំមាន ស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល ឫ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលណាមួយជួយ​ដល់គាត់ឡើយ។

លោក អ៊ុត រឿន ប្រាប់ថាវិចិត្រកម្មថ្មីនេះពិតជាមានលក្ខណៈលំបាកបន្តិច ព្រោះក្រៅពីការគូរនិង​សូនជួបការលំបាកហើយនោះ  លោកត្រូវធ្វើដំណើររហូតទៅដល់ប្រទេសថៃទៀតដើម្បីរកទិញ​ជ័រនិងទឹកថ្នាំ សម្រាប់យកមកសូននិងគូរ ដែលជ័រនិងទឹកថ្នាំនោះមានតម្លៃថ្លៃហើយគ្មានលក់នៅ​ប្រទេសយើងទេ តែលោកអះអាងថាវត្ថុទាំងនោះមានគុណភាពល្អនិងត្រូវទឹកមិនរលាយ ហើយ​យើង​អាចរក្សាវាទុកបានយូរឆ្នាំ។

ស្ថិតក្នុងវ័យ​៦៦​ឆ្នាំ លោក អ៊ុត រឿន ជាវិចិត្រករខ្មែរមួយរូបដែលស្រលាញ់សិល្បៈគំនូរ សូនរូប និង បានសាងស្នាដៃជាច្រើនរាប់មិនអស់។ លោកជាអ្នកផ្តួចផ្តើមបង្កើតនូវសមាគមន៍មិត្តវិចិត្រករនេះ​ឡើង ហើយព្រមទាំងបានជួយបណ្តុះបណ្តាលយុវជនខ្មែរជាច្រើនក្នុងវិស័យនេះចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០០០មក ក្នុងបុព្វហេតុចង់ចែករំលែកនូវចំណេះដឹងរបស់គាត់ដល់កូនចៅខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។

នៅក្នុងសារមន្ទីរនេះផងដែរ អ្នកទស្សនាក៏នឹងបានឃើញនូវផ្ទាំងទស្សនីយភាពជាច្រើនផ្សេងទៀត ដូចជាទិដ្ឋភាពពេលខ្មែរក្រហមចូលដល់ក្រុងភ្នំពេញ ការជម្លៀសប្រជាជនចេញពីក្រុង ការកាប់​សម្លាប់និងធ្វើទារុណកម្មរបស់ពួកខ្មែរក្រហមទៅលើប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ការបង្កើតរណសិរ្ស២ធ្នូ ស្ថានភាពពេលរំដោះប្រទេសនៅថ្ងៃ៧មករា និង ការអភិវឌ្ឍន៍ផ្សេងៗទៀតរបស់រាជធានីភ្នំពេញ​តាមសម័យកាលនីមួយៗ។ ជីវភាពនិងការរស់នៅរបស់ប្រជាជនខ្មែរកាលពីសម័យដើមក៏ត្រូវបានលើកយកមកបង្ហាញ តាមរយៈរូបគំនូរនិងរូបសូនជាច្រើនផ្សេងទៀតផងដែរ។

ជង្រុកនៃឯកសារនិងវត្ថុសិល្បៈដែលបង្កើតឡើងដោយលោក អ៊ុត រឿន រួមជាមួយនឹងវិចិត្រករនៅ​ក្នុងសមាគមមិត្តវិចិត្រករជាច្រើននាក់ទៀត ភាគច្រើនត្រូវបានរក្សាទុកនៅជាន់ទី១ ព្រោះវាមានទី​តាំងទូលាយអាចដាក់នូវវត្ថុសិល្បៈដែលមានទំហំធំៗបាន។ អ្វីដែលទាក់ទាញអារម្មណ៍អ្នកចូល​ទស្សនាភាគច្រើននោះ គឺជារូបគំនូរជាច្រើនសន្លឹកដែលគូរដោយលោក អ៊ុត រឿនផ្ទាល់ ព្រោះរូប​ទាំងនោះ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីដំណើរជីវិតរបស់គាត់និងគ្រួសារតាំងពីពេលដែលប៉ុលពតចូលកាន់ កាប់​រាជធានីភ្នំពេញរហូតដល់ពេលរំដោះ។ គាត់ ភរិយា និង កូន ក៏ជាតួអង្គក្នុងរូបគំនូរដែរពេលខ្លះ ហើយរូបទាំងនោះត្រូវបានដាក់តាំងក្នុងផ្នែកមួយផ្សេងទៀតនៃអគារជាន់ទី១។

ជាចុងក្រោយ លោកអ៊ុត រឿន មានប្រសាសន៍ថាលោកចង់ឲ្យប្រជាជនខ្មែរអញ្ជើញចូលរួម​ទស្សនាក្នុងសារមន្ទីរនេះ ឲ្យបានច្រើន ព្រោះវាគឺជាការចូលរួមចំណែគអភិរក្សវប្បធម៌ខ្មែរផងដែរ។ គាត់បន្តថា នៅពេលដែលពួកគាត់ចូលមកដល់ទីនេះ ពួកគាត់ប្រាកដជាយល់ដឹងបានច្រើនបន្ថែម​ទៀតអំពីទំនៀមទម្លាប់ ប្រពៃណីដ៏ល្អផូរផង់របស់ខ្មែរ ហើយការចូលរួមពីពួកគាត់ក៏ជាកត្តាក្នុង​ការជួយជំរុញឲ្យសារមន្ទីរនេះមានដំណើរការទៅ មុខជាស្ថិតស្ថេរ និងជាការជួយលើកទឹកចិត្តដល់​វិចិត្រករទាំងឡាយដែលកំពុងតែធ្វើការក្នុងសារមន្ទីរនេះឲ្យ ខិតខំទ្វេឡើងទៀត។

Written by: Dara Saoyuth

Written Date: 08/01/2010

Mr. Nhean Phaloek Show His Third Car

“Your driving command is not correct, please check the driving system again.” This is the sound coming from a little car parked in front of a room storing car repairing tools when  the wrong key is inserted. This car is a bit smaller comparing to other ordinary cars, but it is well designed with the support of advanced technology.

The car,made by an ordinary Cambodian, has only two entrance doors and two seats for

a couple, a driver and a passenger.

NheanPhaloek, the car owner and maker, said that he started making his own cars since 2003, and this is his third car.

“In 2003, I got successful in making my first car that attracted many people,” he said.  “My first car has no air

conditioner, no roof, and it can operate by using motorbike’s machine with only 100CC power,” he added.

Mr. Phaloek achieved his second car in 2004, and this one was a bit updated from the first car.

He explained that he used the machine with 660CC power for his car, and he also equipped with air conditioner and a roof.

Since 2004, we didn’t see any achievement from him until in 2009, the third car appeared. By spending five years searching for something new for his car, at last, he really did a good job. In this new car, he used a lot of modern technology that made it very different and better than the previous two cars.

His third car has no roof, and it can work by using a machine with capacity of 600CC. This car has no CD player or Tape recorder, but has a loud speaker working with Sony Ericsson Mobile Phone.

A lot of people put their interest in his marvelous achievement, and news media both local and international started to contact him for interviewing.

“My car and my feeling have linked together,” this is the phrase that he used to explain the point that made his third car really different from his first and second ones. “I said that my feeling have connection with my car because only me who can control it,” he added.

He gave an example by pointing his hand to his car; surprisingly one of the car entrance door opened. Then, he pointed again to the other door and suddenly that door open automatically too. “Nobody can open my car door except me, because my car only listen to my feeling,” he explained.

This is a great achievement for him since nobody in Cambodia can make their own car before. Mr. Phaloek is the first people who have an idea of making such a kind of this car and achieved it by doing alone without any help from any experts.

Mr. Phaloek was born in Phnom Penh, and when being asked about education, he replied that he could study until grade one in 1975 (grade 11 in current educational system ).

He said that he never learned about how to make a car, but he used to be a motorbiketechnician between 1986 and 1987. He explained that his success came from his desire and encouragement from his family. His oldest daughter also helped him in designing these three cars’ models.

Even he already got successful in making three different models of his cars, this success does not satisfy him. He said that he is planning to invent his fourth car which will include some more special modern technology.

“I want to make another car in the future, and I will include some features that didn’t exist in the first three cars,” he said. “For my plan, I want my fourth car  more related with me. That car will open the door automatically when I want to get on, and when I sit on the seat, the steering wheel will appear and the engine will automatically start. When I want to leave, the steering wheel disappear, the engine will stop working, and the door will open for me to get out.”

“I strongly believe that the fourth model of my car will succeed,” he said at last.

Written by: Dara Saoyuth

Written Date: 12/12/2009